Jazz'ın en yumuşak kıyılarında gezinen, karakteristik sesiyle insanı büyüleyen Melody Gardot'u dinliyorsunuz. Henüz sadece üç albümü olmasına karşın, 2010 yılında ikinci albümü olan My One and Only Thrill ile üç dalda Grammy'e aday gösterilen gerçek bir yetenek ile karşı karşıyayız.
Onu bizimle tanıştıran ise geçirdiği bir kaza sonrasında çektiği acılara rağmen müziğe tutunarak ayakta kalan mücadeleci ruhu. 1985 doğumlu şarkıcı 18 yaşında iken trajik bir kaza geçiriyor. Gerçekten çok üzücü bir olay olduğu için daha fazla dramatize etmeden kısaca değinmek istiyorum. Bisikletle gezerken, kırmızı ışıkta geçen bir jipin ona çarpması sonucu vücudu ağır hasar görüyor ve bir yıl boyunca hastanede kıpırdamadan yatıyor. Vücudundaki kırıklar dışında beyninde meydana gelen hasar, isimleri ve nesneleri hatırlayamamasına, ışığa ve sese karşı aşırı duyarlılık göstermesine neden oluyor. Düzgün bir cümle bile kuramayacak duruma gelen Gardot bunu aşabilmek için doktorunun tavsiyesi ile müziği terapi olarak kullanıyor. Müzikle pratik yaparak sonunda düzgün cümleler kurabiliyor, daha önce başaramadığı en basit kaşık tutma, diş fırçalama işlevlerini yeniden öğreniyor. Kendi deyimiyle Everest Dağı'na tırmanıyor.
Dokuz yaşında piyano ile müzikle tanışmış, 16 yaşından itibaren Philadelphia'daki barlarda çalmış olmasına rağmen karşımıza daha çok gitarıyla çıkıyor. Kırık olan leğen kemiği yüzünden oturamadığı için piyano çalamıyor ve bunun üzerine kaldığı hastane odasında gitar çalmayı öğreniyor. Hatta ilk şarkısı olan Some Lessons: The Bedroom Sessions 'ı bu odada yazıyor.
Geçirdği kazadan geriye görünürde sadece ışığa olan duyarlılığı nedeniyle hiç çıkarmadığı gözlükleri ve de bastonu kalmış olan Gardot, sesiyle harikalar yaratıyor. Bir ropörtajında kendisinin Norah Jones, Madeleine Peyroux gibi jazz ikonları ile karşılaştırılmasına gösterdiği tevazu ile beni bir kez daha kendisine hayran bıraktı diyebilirim. Müziği, rekabete yönelik bir kavram olarak düşünmediğini ve hiçbir müzisyenin yaptığı müziği bu anlamda yorumlamadığını, tüm bu karşılaştırmaların insan doğasının bir benzerlik arama, mukayese etme duygusundan kaynaklandığını söylüyor.
Jazz'ın sadece güzel bir ses değil aynı zamanda karizmatik ve özgün bir duruş gerektirdiğini düşünenlerdenim. Bu nedenle Melody Gardot tartışmasız listemin ilk sıralarında yer alıyor.
My One and Only Thrill albümünden Smooth Jazz radyosunda hit gösterilen Who Will Comfort Me? canlı performasını aşağıda paylaşıyorum. Bana göre de en güzel şarkılarından biri. Şiddetle tavsiye ederim :)
